Başbakan bir ağladı, tüm Türkiye ayağa kalktı.
Neymiş efendim, timsahın gözyaşlarıymış.
Neymiş efendim, sahteymiş.
Neymiş efendim, mektubu bile eksik okumuş.
Neymiş efendim, Bakanı’na bıyıkları bile batarken Ülkücülerin, Başbakan Ülkücülere ağlamış....
Geçiniz bunları.
Başbakan bu.
O da insan.
O’nun da duyguları var.
O da ağlar.
Belki kötü bir günündedir.
Belki başka bir şeye morali bozulmuştur.
Belediye Başkan Adayı olduğu günlerde arabası bile olmadığı için, Almancı arkadaşı' ın arabasını kullandığı günleri hatırlayıp, “neredeeen nereye” deyip duygulanamaz mı mesela?
İçini mi okudunuz ki 12 Eylül’de idam edilen gencecik fidanlar için ağladığını iddia ediyorsunuz.
Hani artistlere sorarlar, rol gereği nasıl ağlarsınız diye?
Onların birçoğu da fazla profesyonel değilse, “ölen dedemi aklıma getirdim” der.
Başbakan da “benim geleceğim nice olacak” diye düşünüp de ağlamış olamaz mı yani?
Genç fidanlar için ağlamadığı kesin ama ağladığı bir vakıa.
Vatanı ısrarla bölmeye çalışan AKP zihniyetine karşın, vatanı böldürmemek uğruna aynı gün şehit düşen yedi can için ağlamadığı da kesin ama ağladığı bir vakıa.
Asıl kabahat, Başbakan ağlarken, bunu canlı yayınlayan televizyonlarda.
Şehitlerin evinde acılarından kendini kaybeden, feryat figan gözyaşı döken, kendini kaybeden anaların, babaların, bacıların, kardeşlerin görüntülerini yayınlayan televizyonlara “şehit ailelerin evinden, ayılanların bayılanların görüntülerini neden yayınlıyorsunuz?” diye daha yeni fırça çekti Başbakan.
Ama bunlar laftan anlamazlar ki!
Kalkıp ağlayan Başbakan’ın görüntülerini verdiler bu kez de.
Yine de öyle büyütmeye gerek yok.
Başbakan da insan dedim ya.
Siz “Evet” diyene kadar ağlar.
Ama ola ki sonunda siz yine de “Hayır” derseniz, bu kez essahtan ağlar.
Yani her türlü ağlar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder